واژه‌ها، یادها و اندیشه‌ها

دو پدیده هستند که انسان را به جایگاه کنونی‌اش در جهان هستی رسانده‌اند. یک پدیده همانا زبان است که  به این شیوه، هیچ موجود دیگری از آن برخوردار نیست. یکی از شگفت­‌انگیزترین کارکردهای زبان، بیان اندیشه (پدیده‌ی دوم) است. یادها را می‌توان گونه­‌ای از اندیشه در باره رخدادهایی شمرد که در گذشته رخ داده‌­اند و گاه به گاه باز می­‌گردند. آنها با بازگشت‌شان احساس‌­های گوناگون را بر می‌انگیزند و با گذشت زمان، هر بار معنی تازه­‌ای می­‌یابند. این یادها و احساس‌ها، چه آگاهانه و چه ناآگاهانه، در رفتار و کردار انسان در زمان­‌های دیگر ردپای خود را به جا می­‌گذارند و هیچگاه به یکجا ناپدید نمی­‌شوند. گفته می­‌شود که رخدادهای کودکی، یکی از تعیین‌­کنندگان زندگی انسان تا زمان مرگ هستند. برخی از واژه‌­ها، نام­‌ها و نگاره‌­ها، یادها را زنده می­‌کنند و یا از ناخودآگاه به خودآگاه می­‌برند. افزون بر آن، انسان­‌هایی هستند که یادهای همانندشان ایشان را به هم نزدیک می­‌کند و به هم پیوند می­‌دهد.

طرحی که در اینجا پیشکش شده، بر آن است که  به این گونه واژه‌ها، یادها و اندیشه‌ها بپردازد که جدا از پیوند دادن، خود گونه‌ای تاریخ شفاهی شمرده می­‌شود.

بیگمان شما نیز واژه‌ها و نام‌های بسیاری را در یادهای خود دارید. برخی از آنها را بنویسید و برای ژیان‌گه زاگروس بفرستید؛ تا از این راه با دوستان دیگر در میان گذاشته شوند.