گمانه‌های جهانی توسعه پایدار

گفتمان توسعه­‌ی پایدار زاده­‌ی گریزناپذیر پیامدهای ناگوارگسترش سرمایه­‌داری و فناوری­‌های جهان کنونی بود که برای نخستین بار از سویِ شماری از اندیشمندان و سیاست‌مداران اروپایی به سازمان ملل پیشنهاد شد. دانش بومی و فرهنگ شفاهی، برخاسته از متن اجتماع­‌های بشری در درازای دوران­‌ها و سده‌های فراوان است که به شکل زبانی یا شفاهی و سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر داده شده است. این دانش و فرهنگ، دستاورد تجربه­‌ها و آزمون و شکست­‌هایی است که در بستر زیستگاه‌­های طبیعی بوجود آمده و ریشه در باورها و ایستارهای مردم دارد. به همین دلیل و بر پایه­‌ی ویژگی‌های بنیادین، دانش بومی و فرهنگ شفاهی، تا پیش از چیره شدن فرهنگ سرمایه‌­داری همان چیزی بود که مردم با آن زندگی می‌کردند و بر پایه­‌ی آن به بایدها و نبایدهای چارچوب فلسفه‌ی اندیشه­‌ی خود، در زمینه‌های گوناگون زندگی‌شان عمل می‌نمودند.

دانش بومی و فرهنگ شفاهی در ژیان گه زاگروس

دانش بومی دربرگیرنده همه دستاوردهای فرهنگ مادی و غیر مادی است. فرهنگ مادی دربرگیرنده­‌ی دستاوردهای انسان در میدان­‌هایی مانند معماری، کشاورزی، صنعت، ترابری، پزشکی وو..گذشتگان است. فرهنگ شفاهی نیز دیگر دستاوردهای انسان در میدان­‌هایی مانند؛ آیین­‌ها، باورها، بازی‌ها، ادبیات شفاهی، موسیقی، نقاشی وو…را در بر می­‌گیرد. دانش بومی می­‌تواند دربرگیرنده‌­ی مشاهده‌های مردم درباره­‌ی گیاهان، جانوران، آب و هوا، خاک، آفت­‌های گیاهی و آبیاری و آبرسانی  و همیاری­‌های سنتی و دیگر دانسته­‌های مردمی باشد. دانش بومی هر مردمی، چه از نگاه عملی و چه از نگاه اجتماعی، برای خود آنان و برای مردم در سراسر جهان اهمیت بسیاری دارد.

در گستره­‌ی پهناور و کهن “هلال بارور”  در درازای زمان و از دوران پیش از تاریخ، با وجود تاراج های فراوان، ماندنی‌ها در سینه­‌ی مردم به آتش دل‌ها گداخته گشته و سوزاندنی نبوده  وگنجینه‌های با ارزش فرهنگ و دانش در این گستره­‌ی کهنسال هنوز تا اندازه‌­ای در یادها نهفته مانده­‌اند. سازمان دانش بومی و فرهنگ شفاهی دل به دریا زده و بدون هر گونه پشتیبانی دولتی بر آن بوده تا در راستای گردآوری، نگهداری، پژوهش و شناساندن  دانش بومی و فرهنگ شفاهی گستره­‌ی زاگرس و هلال بارور به تلاش بپردازد تا شاید راه حلی برای دشواری‌های امروز و چراغی برای آیندگان باشد.