معرفی کتاب ورزشهای بومی و محلی و توسعه روستایی از دکتر عبدالحمید پاپزن؛ دکتر حسین آگهی و مهندس مهنا شاهمرادی؛ بیست و چهارمین دستاورد سازمان دانش بومی و فرهنگ شفاهی ایران باختری.
گنجینههای سامانههای دانش بومی، میراث گرانبهایی است که پس از گذر هزاران سالهی خود امروز در دستان ما و به بهایی اندک قرار دارد. اینک با این همه ثروت و ارزش بالا و ولا چه کار کردهایم و یا چه میکنیم، بستگی به آن دارد که درک و فهم ما از این میراث به چه اندازهای باشد. ناگفته هویدا و آشکار است که این سامانههای بیبدیل در هر منطقه و یا کشوری، که از پیشینهی فرهنگی و تمدن روزافزونی برخوردار باشد، از غنا و ارزشمندی بیشتری سود میبرد. شاید با برگشت به کمتر از نیمقرن پیش نمونههایی از این گنجینه را مجسم میکنیم، که متاسفانه امروز وجود خارجی ندارند.
Publication of the Organization for Indigenous Knowledge and Oral Traditions of Western Iran No.24
Indigenous and Local Sports and Rural Development
Abdolhamid Papzan (Ph.D). Hossein Agahi (Ph.D), Mohana Shahmoradi
معرفی کتاب ورزشهای بومی و محلی و توسعه روستایی
یکی از مباحث مهم که بشر امروزین در رنگها و شکلهای دیگری بدان میتازد و میبالد، ورزش است. در یک مطالعهی حتی نه چندان وسیع و عمیق، توجه انسان جلب میشود که در تمامی کشورهای جهان و بویژه دنیای غرب هر کس به نوعی میخواهد بگوید که یا ورزشکار است و یا به ورزش علاقهمند. کمتر پیش میآید که به موردی غیر از این دو برخورد کنیم.
تظاهر به این امر نشان از این دارد که بحث ورزش در ابعاد مختلف آن حائز اهمیت ویژه میباشد، لیکن پرسش اساسی این است که آیا آنچه که بشر امروزی به آن ورزش میگوید، همان چیزی است که باید وجود داشته باشد ؟! یا اینکه این واژه نیز همانند فراوان واژههای دیگر دچار استحاله گردیده و از نوع دیگری شده است ؟! مقایسهای ساده بین بسیاری از حرکاتی که امروز ورزش مینامیم با آنچه در گذشته با این نام نامیده میشده، بیانگر وجود تفاوتهایی اساسی بین این دو میباشد.
ورزشهای بومی و محلی و توسعه روستایی
امروزه ورزش به مثابه زد و بند و تاخت و تاز در میدان سوداگری و حتی سیاست خودنمایی میکند و دیروز روح همبستگی و برادری و مقاومت را القا میکرد. جوهرهی ورزش دیروزین کار جمعی و تقویت ارتباط بین انسانها و ارتقاء روحیهی جوانمردی و بزرگی بود. در حالی که امروز ورزشکاران به عنوان کالا و همانند با سایر دیگر اجناس و کالاها توسط باشگاهها و یا بهتر بگویم بنگاههای اقتصادی ورزشی خرید و فروش میشوند. ورزشی که دیروز کرامت و بزرگی انسان را حتی در میدانهای نبرد به نمایش میگذاشت، امروز به ابزاری برای سوء استفادههای گوناگون تبدیل میشود.
در لابلای این جملهها و نیز تحلیلهای منطقی دلسوزان فرهنگ این مرز و بوم میتوان این نتیجه را دریافت کرد که امروز کمیتها جای کیفیتها را پر کردهاند. و این تلنگری است به آنان که به فرهنگشان عشق میورزند و بدان میبالند.
مستندسازی ورزشها و بازیهای محلی، بویژه در محلهایی که کمتر از مواهب توسعه برخوردار شدهاند!!! واقعیتهای بزرگی را به نمایش درمیآورند. در بررسی سامانههای مرتبط با این ورزشها و بازیها درمییابیم که چه گنجینهی گرانبهایی را صاحب هستیم، اما بدان بیتوجه.
مستندسازی ورزش های بومی و محلی
آنچه که خوانندگان فرهیخته پیش رو دارند، مستندسازی بخشی از ورزشها و بازیهای بومی در شهرستان کرمانشاه و آنهم در مناطق روستایی است. اگر حوصله کنید و برگهای این کتاب را یکی پس از دیگری با دقت پی بگیرید، خواهید دید که هر یک از این موارد دنیایی از پیامهای همبستگی، آمادهسازی، انسانیت، معرفت و شناخت، عشق و علاقه به دین و وطن و ساخت و پرداخت انسانها برای مواجهه با سختیها و دشواریها و در عین حال ایجاد سرور، شادی و نشاط سالم را به همراه دارد.
البته اگر با دید عمیقتری به موضوع بنگریم، جای پای نگاه فلسفی انسان امروزین و دیروز را خواهیم دید. مگر نه این است که امروز علی رغم ادعای موجود مبنی بر روح جمعگرایی و مشارکتهای اجتماعی، عملاً بر فردگرایی و جدا کردن انسان از جمع و اجتماع تاکید میشود.
بررسی سادهی ارتباطهای خانوادگی و فامیلی و در مداری بازتر، مردمان یک شهر و دیار، این واقعیت تلخ را نمایان میکند که هر چه جلوتر میرویم، روابط اجتماعی ضعیفتر شده و انسانها از یکدیگر بیخبرتر میشوند. دیگر روح این کلام زیبا را که « بنی آدم اعضای یک پیکرند» را احساس نمیکنی. گویا انسانهای یک جامعه موجوداتی بیروح و ماشینی هستند که کمال خونسردی و بیتفاوتی از کنار یکدیگر عبور میکنند.
Indigenous and Local Sports and Rural Development
کجاست آن حس سرورانگیزی که از گذر از یک بازار قدیمی و یا یک زورخانهی سنتی به انسان دست میداد. تصور میکنیم همه غریبهایم و از ازل هیچ گونه آشنایی و انس و الفتی بین ما وجود نداشته است. وقتی شما ساختار ابزارهای ارتباطی انسانها را در گذشته بررسی میکنید، متوجه میشوید که در آن ساختار هر فردی به ناچار جزئی از جمع تعریف میشد، و وظیفهای را به عهده داشت، لذا شما خواسته و یا ناخواسته در یک سامانه و سیستم اجتماعی و ارتباطی قرار میگرفتی و به تدریج یاد میگرفتی که در این سیستم باید با دیگران تعامل داشته باشی.
انسان از گذر از این گذرگاه و معبر ابزاری به تفکر و اندیشه وادار میشد. همان چیزی که او را از همه موجودات زنده و غیر زندهی دیگر متمایز میکرد. درست است که مکانیزم تفکر و اندیشه در دنیا فرد اتفاق میافتد، لیکن جرقههای آن در جمع زده میشود.
تصور کنید انسانی در ابتدا در خلوتی زندگی میکند و با کسی ارتباط و تعامل نداشته باشد، میتوانیم برای این انسان اندیشهای والا متصور باشم، هرگز. حتی عرفا نیز که در خلوت خود با خدای خود راز و نیاز میکنند، از طریق جمع، به این خلوتگاه راه پیدا کردهاند و این چیزی است که روز به روز کم رنگ و کم رنگتر میشود.
نمونهی بارز این دیدگاه فلسفی را میتوانیم در ورزش جستجو کنیم. شما خوانندگان فهیم و فرهیخته، هر یک از ورزشهای پیشرو در این نوشتار را با دید ژرفانگر درکاوید و بعد ببینید که چه رمز و رازهایی در این به اصلاح ورزشها و بازیها نهفته است و چگونه آن روحیهی کار جمعی و تفکر جمعی مورد توجه بوده، به گونهای که افراد بدون آنکه در هیچ برنامهی آموزشی بخصوصی شرکت کرده باشند این روحیه با ارزش را صاحب میشوند.
کتاب ورزشهای بومی و محلی در توسعه روستایی
بر اساس این تحلیل کوتاه و به دلیل اهمیت ورزش و نقش بیبدیل آن در موضوعات اجتماعی، فرهنگی، روحی و روانی، اقتصادی، زیست محیطی و سایر مقولهها و اینکه این بحث با اهمیت چگونه میتواند بر توسعه جامعه و بویژه توسعهی روستایی اثر بگذارد، تحقیقی ارزشمند توسط خانم مهندس مهنا شاهمرادی در محدودهی جغرافیایی شهرستان کرمانشاه به اجرا درآمد.
نوشتار حاضر پیشرو حاصل تحقیق فوق الذکر است که به همه علاقهمندان و دوستداران فرهنگی ملی و محلی و نیز ورزش پیشکش میگردد. بویژه شمار زیادی از مردمان فرهنگساز و فرهنگ دوست دیار کرمانشاه در آن شریک و سهیماند. روستائیان عزیزی که دوستانه و سخاوتمندانه داشتههای خود را پیرامون موضوع پژوهشی در اختیارمان گذاشتند. بازخوانی و اظهار نظرهای ارزشمند استاد فرزانه جناب پرفسور محمدرضا (فریبرز) همزهای به گونهای بوده است که نمیتوان کلماتی همسنگ و در شأن این ارزش ارائه نمود. فقط بسنده میکنیم به سپاسی کوتاه.
همکاری با ما
در پایان انتظار میرود از دید نقادانهی صاحب نظر و دانش و تجربه در این حوزه برخوردار باشیم، در عین حال یادآور میشویم که شاید کتابی از این دست و تحقیقی به این شیوه که در نوع خود از نظر مطالعات اجتماعی میتواند کم نظیر باشد، بتواند سایر محققان بخصوص جوانان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی را وادار کند که گوشهی چشمی به سامانههای دانش بومی داشته باشند و تا قبل از آنکه این دانش پر ارزش از صحنههای فرهنگی ما رخت بربندد آن را به تصویر بکشانیم و مستند نماییم.
به نظر میرسد در شرایط فعلی که زندگی ماشینی بیرحمانه تمامی مظاهر فرهنگ و تمدن جوامع انسانی را نشانه گرفته و میرود که جلوههای بیبدیل را به نابودی بکشاند، به هر طریق ممکن این فرهنگ را مستند و پابرجا کنیم تا آیندگان بدانند که نیاکان متعهد و خوش فکری داشتهاند و در روزگاران آینده دوبار این سامانههای مهم را باآفرینی کنند و از آن لذت ببرند.
کتاب رزم نامه یا شاهنامه کردی ؛ کتاب گمانههای جهانی توسعه و توسعه نیافتگی جلد اول و جلد دوم و دفتر شعر « از کوچههای خاکی سرتپه تا خاک» نمونههایی از دستاوردهای سازمان دانش بومی و فرهنگ شفاهی ایران باختری.